به محض آن كه علائمى مربوط به سرماخوردگى و یا شبیه به آن در بدن شما به میزان پیشرونده‌اى ظاهر شد، دماى بدن خود را نیز كنترل كنید. تب اولین آژیر خطر سیستم بدن هنگام مواجهه با عفونت است و این مكانیسم بسیار ساده‌اى است كه بدن براى حفظ خود در مقابل عفونت و آسیب‌هاى حاصل از آن داراست. به این ترتیب كه نخست مغز شما به بدنتان فرمان حركت خون را از سطح پوست به سطوح داخلى‌تر صادر مى‌كند. سپس گلبول‌هاى سفید و آنتى بادى‌هاى موجود در خون نیز به منبع عفونت می‌رود و مرحله حذف آغاز مى‌شود.
با حركت خون از قسمت سطحى به بخش‌هاى داخلى‌تر، سطح بدن حرارت كمترى از دست داده و دماى بدن شما افزایش مى‌یابد. حال در صورت مواجه شدن با تغییرات این چنینى در دماى بدن پیش از هر اقدامى از وجود تب مطمئن شوید، زیرا همیشه دماى بالاى بدن نشان دهنده تب نیست. اگر چه ٣٧ درجه سانتیگراد(٩٨ درجه فارنهایت) به عنوان دماى طبیعى و نرمال بدن محسوب مى‌شود، ولى وضعیت جسمانى افراد نیز در این تشخیص مؤثر است.
به این معنا كه نوع غذاى مصرفى، میزان پوشش، هیجانات عصبى و تمرینات بدنى شدید همگى بر دماى بدن شما تأثیر مى گذارند. مثلاً تمرینات شدید بدنى مى تواند دماى بدن شما را تا میزان ٥/٣٧ درجه سانتگراد افزایش دهد، حال آنكه این دما در این شرایط تب محسوب نمى‌شود، اگرچه ممكن است با كمى علائم سرماخوردگى نیز همراه باشد. در ضمن توجه به این نكته ضرورى است كه دماى بدن كودكان نیز معمولاً بالاتر از افراد بزرگسال است.
حال با تمام این توضیحات براى تشخیص تب، قانون كلى در شرایط عادى و بدون وجود عوامل فوق به این ترتیب است كه هنگامى كه دماى بدن شما بین ٥/٣٧ تا ٣٨ درجه سانتیگراد باشد، شما در آستانه بروز تب هستید و در صورتى كه این میزان به بالاتر از ٣٨ درجه سانتیگراد یا ١٠٠ درجه فارنهایت برسد، تب پدیده آمده است؛ ولى نكته اینجاست كه هرگز به محض بروز تب نباید براى قطع آن اقدام كرد، بلكه نخست شرایط بعدى آن، حال بیمار و روند افزایش دما را بررسى كنید.